BLOGS

Ik kwam er na vele jaren achter dat ik korte teksten veel leuker vind om te schrijven dan mijn pogingen om eindeloos een dagboek bij te houden. Ik verwachtte van mijzelf dat ik dan minstens meerdere keren per week zou gaan schrijven. Je raad het misschien al.. dat lukte soms maar een paar dagen en eigenlijk meestal maar een enkele keer. 

In de periode van herstel van mijn eetstoornis, heb ik veel korte teksten geschreven. Om van mij af te schrijven na een therapiesessie. Om inzicht te krijgen wat er nou eigenlijk aan de hand was, of gewoon om even lekker te lullen tegen mezelf of tegen niets; een wit papier, een laptop of mijn notities in mijn telefoon. Vaak gingen deze teksten van de hak op de tak, maar het luchtte wel op.

Er kwam een moment dat ik het delen van kleine stukjes tekst, steeds vaker durfde. Het gaf anderen ook inzicht en ik kreeg regelmatig terug van mijn omgeving, dat mijn teksten fijn en leesbaar zijn. Misschien een boek schrijven, zeiden veel mensen om mij heen. Een boek.. Zoals ik eerder schreef, duurt mij dat veel te lang. Dan moet er toch meer een rode draad in zitten. Laat ik dat nou niet zo goed kunnen en het belangrijkste; ook niet leuk vinden. Zolang concentreren op één geheel is nu (nog) niet aan mij besteed.